Wann de Rauk vull Würste hänget, Dät siek trecket all de Schnaisen, Un wann’t an te schniggen fänget Un dobei ok an te fraisen: Well iek wuol dät Liäwen luawen Aechterm Diske un beim Uawen. Awwer Jömmer! Düese Stunnen, Wo me legget siek in’t Schmiär, Sind sau fix – te fix entschwunnen, Un dann gäier’t wier drüwwer hiär: Quiälerei – me wäit kium Roth Bei Plundermielek un Salot. Doch, ok düese Teit gäit flaiten, Wann ok nit, as süss, sau fix; Dät well gariut jo nit viäl haiten Un ändert an diär Sake nix: Ne kuime Teit gäit auk obseit, Un dann is wier Schlachteteit. - - - - - - Aus „daunlots”, mit freundlicher Genehmigung des Christine-Koch-Mundartarchivs am Maschinen- und Heimatmuseum Eslohe.
