Wann de Rauk vull Würste hänget,
Dät siek trecket all de Schnaisen,
Un wann’t an te schniggen fänget
Un dobei ok an te fraisen:
Well iek wuol dät Liäwen luawen
Aechterm Diske un beim Uawen.

Awwer Jömmer! Düese Stunnen,
Wo me legget siek in’t Schmiär,
Sind sau fix – te fix entschwunnen,
Un dann gäier’t wier drüwwer hiär:
Quiälerei – me wäit kium Roth
Bei Plundermielek un Salot.
Doch, ok düese Teit gäit flaiten,
Wann ok nit, as süss, sau fix;
Dät well gariut jo nit viäl haiten
Un ändert an diär Sake nix:
Ne kuime Teit gäit auk obseit,
Un dann is wier Schlachteteit.

- - - - - - 

Aus „daunlots”, 
mit freundlicher Genehmigung des
Christine-Koch-Mundartarchivs
am Maschinen- und Heimatmuseum Eslohe.